Citaten van Alfred de Musset

Alfred de Musset

Alfred de Musset

Frans schrijver

Leefde van: 1810 - 1857

Categorie: Schrijvers (Hedendaags) Land: FlagFrankrijk

Geboren: 11 december 1810 Gestorven: 2 mei 1857

Citaten 51 t/m 60 van 70.

  • Het beledigen van een priester dient in het Latijn te gebeuren.
    Origineel: Une insulte de prêtre doit se faire en latin.
    Bron: Lorenzaccio (1833) I, 4
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Hoop is het enige echt goede dat we kunnen bezitten.
    Origineel: L'espérance est le seul vrai bien qu'on puisse posséder.
    Bron: Carmosine (1850) II, 6
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Ik begreep pas dat ik kon liefhebben toen ik inzag dat ik sterven kon.
    Origineel: Je n'ai compris que je pouvais aimer que lorsque j'ai vu que je pouvais mourir.
    Bron: Brief, aan George Sand, 4 juni 1834
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Je bent een geboren dichter, je wordt een prozaschrijver.
    Origineel: On naît poète, on devient prosateur.
    Bron: Le poète déchu
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Laten we ons geschil rusten, en ons glas legen.
    Origineel: Laissons notre dispute, et vidons notre verre.
    Bron: Poésies nouvelles (1850) Idylle
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Liefhebben, daar gaat het om, het is nauwelijks van belang wie de uitverkorene is.
    Origineel: Aimer est le grand point, qu'importe la maîtresse.
    Bron: La Coupe et les Lèvres
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Luiheid is een gebrek aan moed.
    Origineel: La paresse est un manque de courage.
    Bron: Brief 18 december 1839
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Mijn lieve vrienden, als ik sterf, plant voor mij op de begraafplaats een wilg. Ik hou van haar huilend gebladerte.
    Origineel: Mes chers amis, quand je mourrai, Plantez un saule au cimetière. J'aime son feuillage éploré.
    Bron: Poésies nouvelles
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Rechtvaardige kritiek geeft vleugelslag en gloed, onrechtvaardige critiek behoeft men nooit te vrezen.
    Origineel: La critique juste donne de l'élan et de l'ardeur. La critique injuste n'est jamais à craindre.
    Bron: Brief aan M. Desherbiers jan. 1830
    Alfred de Musset
    - +
     0
  • Thans werkt men om te leven, en de kunsten worden ambachten.
    Origineel: Aujourd'hui on travaille pour vivre, et les arts deviennent des métiers.
    Bron: André del Sarto (1833) I, 4
    Alfred de Musset
    - +
     0
De beste Alfred de Musset citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net. (pagina 6)

Over Alfred de Musset

Louis Charles Alfred de Musset (Parijs, 11 december 1810 – aldaar, 2 mei 1857) was een Frans romantisch dichter, toneel- en romanschrijver.

Musset maakte sinds zijn zeventiende deel uit van het "cenacle", een groep kunstenaars en romantische schrijvers rond Charles Nodier, dankzij diens neef, Paul Foucher, die hem er introduceerde. Daar maakte Musset kennis met dichters en schrijvers zoals Victor Hugo, Alfred de Vigny, Prosper Mérimée en Sainte-Beuve.

Na zijn eerste verzenbundel richtte Musset zich op het theater. In 1830 bracht hij zijn eerste stuk, La Nuit vénitienne ou Les Noces de Laurette, op de planken. Dit stuk was geen succes. Mogelijk was er een oppositie tegen zijn stuk georganiseerd. Musset reageerde op een manier die tekenend is voor zijn karakter. Daar waar een ander schrijver, zich bewust van zijn genie, waarschijnlijk het publiek verder zou hebben bestookt met zijn stukken, gaf Musset het op, vervuld met afschuw door zijn
falen.

Medio 1833 begon Musset een stormachtige verhouding met de Franse schrijfster George Sand. De verhouding was gepassioneerd, maar eindigde abrupt in maart 1834 in Venetië. Deze op de klippen gelopen relatie betekende een klap voor Musset en gaf zijn genie een soort van pijnlijke rijpheid.
Het verbreken van de relatie had een blijvend effect op Musset: hij verloor zijn vrolijkheid en toonde gevoelens van wrangheid en desillusie, gevoelens die men in zijn werken terugvindt. Na de breuk had Musset enkele kortstondige verhoudingen en raakte hij verslaafd aan absint.
Die bitterheid vindt men terug in zijn misschien wel bekendste werken: in de toneelstukken uit de periode 1833-34 (Caprices de Marianne, Lorenzaccio, On ne badine pas avec l’amour) en in de vier grote gedichten van Les Nuits (1835-37), die een ware kroniek van zijn gevoelens vormen.

In de laatste jaren van zijn leven verslechterde de gezondheid van Musset. In 1852 werd hij gekozen in de Académie Française, maar gleed geleidelijk weg in eenzaamheid. Literair was hij over zijn hoogtepunt en lichamelijk was hij gesloopt. Het wonderkind van de Romantiek stierf op 46-jarige leeftijd te Parijs, toen al behoorlijk in de vergetelheid geraakt.

Bron Wikipedia