Citaten van Gerrit Achterberg

Gerrit Achterberg

Nederlands dichter

Leefde van: 1905-1962

Categorie: Dichters (Nederlands) | Dichters (Hedendaags) | : Nederland

Citaten 1 t/m 10 van 13.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +26
  En de hoop is een krijtwit kind, dat lacht tegen de rover, die het slacht.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +20
  Familie duurt een mensenleven lang.
  Bron: Bruiloft

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +8
  Herfst neem mij bij uw blaren.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +6
  Een naam van iemand die niet meer bestaat blijft soms nog lang onder de mensen.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +6
  Is er een liefde groter dan ter elfder ure inkerend, rakelings langs de dood?

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +3
  Wij doen alsof allemaal, dat houdt de wereld in stand, en misschien God erbij.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +2
  Het eind laat ieder lichaam even koud.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +2
  Ik zoek het woord waarmee God de wereld geschapen heeft.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +1
  De jaren maken hoeken in een mens.

• Gerrit Achterberg

  

  - +

  +1
  In de zon is de dood begonnen, hij heeft het zoete vreten aangevangen.

Over Gerrit Achterberg

Gerrit Achterberg (Nederlangbroek, 20 mei 1905 – Leusden, 17 januari 1962) was een Nederlands dichter.

Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste dichters in de twintigste-eeuwse Nederlandse poëzie.
Achterberg blonk uit op school en begon in 1924 een carrière als onderwijzer. Zijn literaire debuut vond in hetzelfde jaar plaats: samen met Arie Dekker, die hem tot schrijven stimuleerde, publiceerde hij de bundel, De zangen van twee twintigers.
Door zijn omgeving werd Achterberg intussen steeds meer beschouwd als een introverte zonderling. Een verloving werd verbroken nadat hij, met een pistool in de hand, had gedreigd met zelfmoord en hij werd afgekeurd voor militaire dienst wegens 'zielsziekte'.
Zijn carrière als dichter kreeg pas duidelijk gestalte nadat Roel Houwink zich als zijn literaire mentor ontpopte. Het eerste resultaat was de bundel Afvaart (1931) waarin Achterbergs hoofdthema al aanwezig is: het oproepen van de gestorven geliefde. Na de publicatie van Afvaart raakte Achterberg in een geestelijke crisis. Hij werd enkele keren opgenomen in een psychiatrische inrichting. Achterberg was ook een misdadiger, die voor de moord op zijn hospita meer dan vijf jaar tbs uitzat in diverse (forensisch-)psychiatrische inrichtingen.
Literair produceerde Achterberg daarna een stroom aan nieuw werk. Tussen 1939 en 1953 verschenen 22 bundels. Hij werd in 1949 onderscheiden met de P.C. Hooft-prijs en in 1959 kreeg Gerrit Achterberg voor zijn gehele werk de Constantijn Huygens-prijs toegekend.

Uit Wikipedia

Citaten.NET