Citaten van Herman de Coninck

Herman de Coninck

Vlaams dichter en journalist

Leefde van: 1944-1997

Categorie: Media | Dichters (Belgisch) | Dichters (Hedendaags) | België

Citaten 1 t/m 10 van 18.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +46
  Stilte is het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +35
  Reizen is een manier om vragen te stellen die je thuis niet stelt. Niet per se over het land in kwestie zelf maar over jezelf.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +34
  Angst en geluk zijn tweelingzusjes.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +17
  De dingen gebeuren. Zonder woorden zouden ze ook gebeuren. Maar dan zonder woorden.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +16
  Poëzie is de enige plaats waar onwetendheid het van academisme kan winnen.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +16
  Poëzie komt pas als je er op wacht zonder nog te wachten.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +15
  De essentie van de slappe lach is dat hij niet valt na te vertellen.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +15
  Facisme en racisme kan je alleen maar aanpakken door ze te begrijpen.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +15
  Geen enkele dichter gebruikt een rijmwoordenboek. Een goed rijmwoordenboek gebruikt dichters.

• Herman de Coninck

  

  - +

  +15
  Mensen gaan niet aan pessimisme ten onder, maar aan idealisme.

Over Herman de Coninck

Herman August Paul De Coninck (Mechelen, 21 februari 1944 – Lissabon, 22 mei 1997), beter bekend onder de schrijversnaam Herman de Coninck, was een Vlaams dichter, essayist, journalist en tijdschriftuitgever.

Herman de Coninck staat bekend als “de man die zijn volk poëzie leerde lezen”, in navolging van de 19e-eeuwse schrijver Hendrik Conscience, die "zijn volk leerde lezen".
Zijn ouders hadden een katholieke boekhandel, wat hem in staat stelde al op jonge leeftijd van de wereldliteratuur te lezen. Hij doorliep de humaniora aan het Sint-Romboutscollege in zijn geboortestad en schreef toen al voor het schoolkrantje. Hij was al op vijftienjarige leeftijd vastberaden om schrijver te worden. Daarom studeerde hij Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven waar hij meewerkte aan het studentenblad Universitas. In 1966 werd hij licentiaat in de Letteren.
Met zijn eerste dichtbundel De Lenige Liefde (1969) maakt hij poëzie toegankelijk voor iedereen. De Coninck 'herwaardeert' hierin de gewone taal en dus ook het gewone leven. Dit maakte hem tot de vader van het nieuw realisme, een stroming in de poëzie als reactie op de experimentelen.
Het werd de meestverkochte Heverlese dichtbundel van de 20e eeuw en kreeg een aantal prijzen, de Yang-prijs (1969) en de Prijs van de Provincie Antwerpen (1971)
De Coninck was dertien jaar lang redacteur bij Humo. De eerste, echt diepgaande, sportinterviews staan op zijn naam.
Toen hij in 1983 het interviewen beëindigde, ging hij werken voor het Nieuw Wereldtijdschrift (NWT).
Als hoofdredacteur maakte hij van het NWT het eerste blad in Vlaanderen dat een kruising was van literatuur en journalistiek. Hoewel het idee aansloeg, had de Coninck niet de nodige kennis, voornamelijk op economisch vlak, om het tot een goed eind te brengen.

In 1997 bezweek de Coninck aan een hartstilstand onderweg naar een congres in Lissabon in het bijzijn van enkele andere dichters (onder anderen Anna Enquist en Hugo Claus).
Op het trottoir waar de Coninck overleed is een tegel geplaatst met zijn naam, geboorte- en sterfdatum.

Uit Wikipedia

Citaten.NET