Marcus Aurelius

Romeins keizer

Leefde van: 121-180

Categorie: Politiek

Bestel Marcus Aurelius boeken bij bol.com:

Citaten: Marcus Aurelius

Citaten 11 t/m 20 van 74.

Vorige 1 2 3 4 5 6 7 8 Volgende

Marcus Aurelius

- +

+29

De smaragd verliest zijn waarde niet bij gebrek aan lof.
Marcus Aurelius

- +

+29

Wij zijn op de wereld om elkaar te helpen.
Marcus Aurelius

- +

+27

De beste wraak op iemand is hem niet na te volgen.
Marcus Aurelius

- +

+25

Elk mens is blij met iets anders. Ik ben gelukkig als mijn innerlijke kompas goed functioneert en zich niet afwendt van de mensen en hun lotgevallen, maar alles welwillend bekijkt en elk ding aanvaardt en gebruikt in overeenstemming met zijn waarde.
Bron: Ta eis heauton , VIII.43
Marcus Aurelius

- +

+24

Beslis van uur tot uur krachtig, gelijk een Romein en een man betaamt, om wat er gedaan moet worden te doen met een onberispelijke en natuurlijke waardigheid, met humaniteit, onafhankelijkheid en rechtvaardigheid.
Marcus Aurelius

- +

+24

Neem blijmoedig afscheid van het leven, zoals een rijpe olijf valt, die de natuur zegent en dankbaar is jegens de boom waaraan zij groeide.
Bron: Ta eis heauton
Marcus Aurelius

- +

+21

Accepteer de dingen waar het lot je aan bindt, en hou van de mensen met wie het lot je samenbrengt, maar doe dat met heel je hart.
Marcus Aurelius

- +

+21

Wat niet goed is voor de korf, is niet goed voor de bijen.
Bron: Ta eis heauton
Marcus Aurelius

- +

+20

Zie in jezelf. Daarbinnen is een bron van het goede die nooit ophoudt te stromen, zolang je niet ophoudt jezelf te onderzoeken.
Marcus Aurelius

- +

+19

Tijd is een rivier, een niet te stuiten stroming van al het geschapene. Het ene is niet eerder zichtbaar dan op het moment dat het snel voorbij wordt gesleurd en het andere komt eraan drijven om op zijn beurt weer te worden weggeveegd.

Vorige 1 2 3 4 5 6 7 8 Volgende

Trefwoorden in deze citaten:

Vergelijkbare auteurs

Citaten in werken van Marcus Aurelius

Over Marcus Aurelius

Marcus Aurelius is geboren op 20 april 121. Hij trouwde in 145 met de dochter van de latere keizer Pius. Zestien jaar later, in 161, werd hij zelf keizer. Zijn regeertijd wordt gekenmerkt door twee thema's. Ten eerste de toenemende dreiging van "barbaarse" volkeren in het noorden, en een grote betrokkenheid met zijn onderdanen, met name de armen. Zijn legioenen slaagden erin om de aanvallen van de Parthesiers (166) en de Germanen (167) af te slaan. Tussen deze oorlogen in voerde hij hervormingen door. In 176 ging hij opnieuw naar de noordelijke grens van het Keizerrijk met de bedoeling deze te verleggen naar de Vistula rivier. Hij overleed in 180 als gevolg van de pest in het huidige Wenen, nog voordat hij aan zijn invasie kon beginnen. Hij toonde in zijn regeertijd een grote betrokkenheid met de armen in het Rijk en richtte scholen, weeshuizen en ziekenhuizen op. Daarentegen was hij meedogenloos bij de vervolging van de Christenen, die hij als een grote bedreiging van het Rijk zag, vooral doordat hun weigering van de staatsgodsdienst een grote bron van verzet kon worden. Vervolging is altijd een teken van zwakte en ook hierin wordt duidelijk dat de superieuriteit van het Romeinse Rijk tanende was.