Simon Vestdijk

Nederlands schrijver

Leefde van: 1898-1971

Categorie: Schrijvers (Nederlands) | Schrijvers (Hedendaags)

Bestel Simon Vestdijk boeken bij bol.com:

• Simon Vestdijk - De Koperen Tuin
• Simon Vestdijk - Ivoren wachters
• Simon Vestdijk - Terug Tot Ina Damman

Citaten: Simon Vestdijk

Citaten 1 t/m 10 van 68.

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +6

  Hoe ouder de mens wordt, des te meer wordt zijn verleden van werkelijke gebeurlijkheden geschaduwd door een verleden van gemiste of althans niet benutte kansen.

  Bron: Essays in duodecimo (1952)

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +6

  Ik schrijf zo snel omdat ik benieuwd ben naar de afloop.

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +5

  Lachen is beweging, - de meeste mensen missen de innerlijke vrijheid, de royaliteit en de durf om te lachen, waar dit niet duidelijk voorgeschreven is.

  Bron: Essays in duodecimo (1952)

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +5

  Of ik nooit moe word van het schrijven? Nee, ik kan er toch bij blijven zitten.

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +4

  De kunstenaar ondergaat niet de droom, maar schept hem. In plaats van stroomafwaarts met de droom te leven zoals de dromende doorsneemens doet, zoekt hij het brongebied op, waaruit droom en kunst beide gespijzigd worden.

  Bron: Essays in duodecimo (1952)

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +4

  De mens hoeft zijn egoïsme niet af te leggen om goed te zijn, - hij hoeft er alleen maar een andere vorm aan te geven. Door zich in zijn medemens te verplaatsen, zich één met hem te voelen, veredelt hij zijn zelfzucht, - door zijn 'zelf' uit te breiden en meer omvattend te maken.

  Bron: Essays in duodecimo (1952)

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +3

  Want een ideaal stellen wij niet om het te bereiken of zelfs maar te benaderen, maar om er ons leven naar te richten, zoals de magneetnaald zich richt naar de noordpool die door deze naald al evenmin bereikt of benaderd wordt.

  Bron: De toekomst der religie

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +2

  Een goed huwelijk is van een prettiger heidense zinnelijkheid doortrokken dan de sombere en schichtige affaires der verleiders.

  Bron: Essays in duodecimo (1952)

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +2

  Eeuwigheid, in de zin van tijdeloosheid, wil niets anders zeggen dan dat men vriendschap met de tijd gesloten heeft, dat men zich niet meer door de tijd belaagd voelt.

  Bron: Het eeuwige telaat

• Simon Vestdijk

  

  - +

  +1

  Bijgeloof is geloof zonder religieuze betekenis.

  Bron: De toekomst der religie

Over Simon Vestdijk

Vestdijk, de zoon en enig kind van Simon Vestdijk en Anne (Anna Margaretha Clazina) Mulder, groeide op in Harlingen, dat in een aantal van zijn boeken terugkomt als Lahringen. Simon Vestdijk ging in Harlingen naar de lagere school en de driejarige HBS, waar zijn vader, een strenge man, gymnastiekleraar was. Daarna ging hij naar de Rijks-HBS te Leeuwarden. Vestdijk was een goede leerling, maar vond weinig aansluiting bij leeftijdgenoten. Vanaf zijn zeventiende had hij regelmatig last van depressies. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden bepaalde later de thematiek van de Anton Wachter-romancyclus. Vestdijk studeerde van 1917 tot 1927 geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij lid was van de studentenvereniging Unitas. In 1932 gaf hij zijn artsenpraktijk op en wijdde hij zich geheel aan de literatuur. In dat jaar verscheen zijn debuutbundel Verzen. Vestdijks eerste roman Kind tussen vier vrouwen werd door twee uitgevers geweigerd. Het zou te dik (800 bladzijden) en te duur (tien gulden) worden. In 1939 vestigde Vestdijk zich voorgoed in Doorn. Vestdijk woonde meer dan dertig jaar samen met Ans Koster, die in 1965 overleed. In die periode had hij van 1946 tot in de vroege jaren vijftig een relatie met Henriëtte van Eyk, met wie hij de briefroman Avontuur met Titia schreef. In 1965 trouwde hij met Mieke (Adriana Catharina Maria) van der Hoeven. Het paar kreeg een zoon en een dochter. In 1968 werd Vestdijk ziek (ziekte van Parkinson/ziekte van Kahler). Hij overleed op 23 maart 1971 op 72-jarige leeftijd in het Academisch Ziekenhuis te Utrecht. Simon Vestdijk werd begraven op begraafplaats Nieuw Eykenduynen, Kamperfoeliestraat in Den Haag (graf 2-4654). Adriaan Morriën beschrijft in 'Lasterpraat' (1975) de begrafenis van Vestdijk.

Uit Wikipedia