Citaten uit Madame Bovary van Gustave Flaubert

Citaten 1 t/m 4 van 4.

  • Het woord van de mens is als een gebarsten ketel waarop je een wijsje tromt dat nog net een beer aan het dansen krijgt, terwijl je de sterren zou willen ontroeren.
    Origineel: Et que la parole humaine est comme un chaudron fêlé où nous battons des mélodies à faire danser les ours, quand on voudrait attendrir les étoiles.
    Bron: Madame Bovary XII
    Gustave Flaubert
    - +
    +2
  • Idolen moet men niet aanraken: het verguldsel blijft aan de handen zitten.
    Origineel: Il ne faut pas toucher aux idoles; la dorure en reste aux mains.
    Bron: Madame Bovary
    Gustave Flaubert
    - +
    +1
  • Zou het haar geen voldoening schenken, als hij door haar daartoe aangezet tot roem en rijkdom zou komen? Al wat zij verlangde was om op iets degelijkers dan liefde te kunnen steunen.
    Origineel: Quelle satisfaction pour elle que de l'avoir engagé à une démarche d'où sa réputation et sa fortune se trouveraient accrues ? Elle ne demandait qu'à s'appuyer sur quel-que chose de plus solide que l'amour.
    Bron: Madame Bovary XI
    Gustave Flaubert
    - +
    +1
  • Op het platteland vervangt het venster de schouwburg en de wandeling.
    Origineel: La fenêtre, en province, remplace les théâtres et la promenade.
    Bron: Madame Bovary II, VII
    Gustave Flaubert
    - +
     0
De beste Madame Bovary van Gustave Flaubert citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net.

Over Gustave Flaubert

Gustave Flaubert (Rouen, 12 december 1821 - Canteleu, 8 mei 1880) was een Frans schrijver. Zijn bekendste werk is Madame Bovary.

Hoewel hij op school weinig uitvoerde, hield hij zich al vanaf zijn elfde bezig met literatuur. Flaubert verliet Rouen in 1840 om in Parijs rechten te gaan studeren. Het Epilepsie-Museum in Kehl-Kork (Duitsland) rekent hem tot de lijst vermaarde lijders aan deze ziekte.

Hij onderhield vriendschappelijke banden met George Sand en zag nu en dan zijn Parijse kennissen zoals Emile Zola, Alphonse Daudet, Ivan Toergenjev en de gebroeders Goncourt, maar dat weerhield hem er niet van om zich troosteloos en melancholisch te voelen. Hij bleef echter met dezelfde intensiteit schrijven.

Bron Wikipedia