Citaten uit Le discours sur l'éducation des femmes van Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre

Citaten 1 t/m 4 van 4.

  • Om ervoor te zorgen dat mensen goed zijn, moeten we ze gelukkig maken.
    Origineel: Pour rendre les hommes bons, il faut les rendre heureux.
    Bron: Le discours sur l'éducation des femmes (1777)
    Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre
    - +
    +1
  • De vrouwen van vandaag willen in het huwelijk alleen nog maar de genoegens van de liefde.
    Origineel: Les femmes d'aujourd’hui ne veulent du mariage que les plaisirs de l'amour.
    Bron: Le discours sur l'éducation des femmes (1777)
    Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre
    - +
     0
  • Deugd is gehoorzaamheid aan de allerhoogste wetten.
    Origineel: La vertu est l'obéissance aux lois suprêmes.
    Bron: Le discours sur l'éducation des femmes (1777)
    Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre
    - +
     0
  • Het eerste dat een moeder haar dochter moet leren, is de deugd.
    Origineel: La première chose qu'une mère doit apprendre à sa fille, c'est la vertu.
    Bron: Le discours sur l'éducation des femmes (1777)
    Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre
    - +
     0
De beste Le discours sur l'éducation des femmes van Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net.

Over Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre

Jacques Bernardin Henri de Saint-Pierre (Le Havre, 19 januari 1737 - Éragny (Cergy-Pontoise), 21 januari 1814) was een Franse ingenieur, wereldreiziger, schrijver, botanicus, vegetariër en professor moraalfilosofie.

Bernardin was de belangrijkste vertegenwoordiger van Rousseau's ideeën uit de Verlichting; met zijn "Etudes de la Nature" beïnvloedde hij de romantische schrijvers van de 19e eeuw. Als jongen las hij Robinson Crusoe. Op zijn twaalfde schijnt hij met zijn oom, een scheepskapitein, een reis naar West-Indië te hebben gemaakt. Vervolgens studeerde hij af als ingenieur en trad in dienst van het Franse leger tijdens de Zevenjarige Oorlog. Zijn rusteloze geest veroorzaakte dat hij nergens bleef, tot hij zich in 1771 vestigde in Parijs.
Zijn eerste werk, "Voyage à l'Isle de France" sloeg niet aan, maar des te meer succes had hij met zijn "Etudes de la Nature", waarin hij zijn voorliefde voor de natuur en de sociale wantoestanden ten tijde van het ancien régime beschreef. Van het grootste belang daarbij was zijn vriendschap met Jean-Jacques Rousseau. Het vierde deel van "Etudes" (1787) is de bijna in alle talen vertaalde charmante, naïeve idylle "Paul et Virginie". Met dat werk steeg zijn roem.
Bernardin was lid van het Institut de France in 1795 en 1798 en werd in 1803 verkozen tot lid van de Académie Française.

Bron Wikipedia