Citaten uit Mademoiselle de Maupin van Théophile Gautier

Citaten 1 t/m 10 van 12.

  • Het hebben van vijanden en afgunstigen is een geluk dat niet aan iedereen is gegeven.
    Origineel: Avoir des ennemis et des envieux, c'est un bonheur qui n'est pas donné à tout le monde.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
    +3
  • Genot is het doel van het leven, en het enige wat in deze wereld nuttig is.
    Origineel: La jouissance est le but de la vie, et la seule chose utile au monde.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
    +1
  • Het beste deel van ons is wat er binnen in ons blijft, wat we niet kunnen uiten. - Dichters zijn zo. - Hun mooiste gedicht is dat wat ze niet hebben geschreven.
    Origineel: La meilleure partie de nous est celle qui reste en nous, et que nous ne pouvons produire. - Les poètes sont ainsi. - Leur plus beau poème est celui qu'ils n'ont pas écrit.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
    +1
  • Zo is het leven nu eenmaal; wat de één gelukkig maakt, maakt de ander noodzakelijkerwijs ongelukkig.
    Origineel: La vie est ainsi disposée ; ce qui fait le bonheur de l'un fait nécessairement le malheur de l'autre.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
    +1
  • De criticus die zelf niets gemaakt heeft, is een lafaard.
    Origineel: Le critique qui n'a rien produit est un lâche.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
  • De schoonheid is de zichtbare godheid, het voelbare geluk, en de hemel die neergedaald is op de aarde.
    Origineel: La beauté est la Divinité visible, c'est le bonheur palpable, c'est le ciel descendu sur la terre.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
  • Er is niets echt mooi behalve dat wat voor niets kan worden gebruikt; alles wat nuttig is, is lelijk.
    Origineel: Il n'y a de vraiment beau que ce qui ne peut servir à rien; tout ce qui est utile est laid.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835) Préface, p. 21
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
  • Geld en mooie vrouwen, de enige twee begeerlijke dingen in deze wereld.
    Origineel: L'argent et les belles femmes, les deux seules choses désirables qui soient au monde.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
  • Het is mooi om diegenen te herinneren die ons vergeten zijn.
    Origineel: Il est beau de se ressouvenir de ceux qui nous oublient.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
  • Het lot geeft graag pantoffels aan hen, die houten benen hebben en handschoenen aan hen, die geen handen bezitten.
    Origineel: La fortune aime assez à donner des pantoufles à ceux qui ont des jambes de bois, et des gants à ceux qui n'ont pas de mains.
    Bron: Mademoiselle de Maupin (1835)
    ― Théophile Gautier
    - +
     0
De beste Mademoiselle de Maupin van Théophile Gautier citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net.

Over Théophile Gautier

Théophile Gautier (Tarbes, 31 augustus 1811 – Neuilly-sur-Seine, 23 oktober 1872) was een Frans schrijver.

Hij begon als romantisch schrijver en was een actief militant, maar keerde zich later af van de beweging omdat hij het niet eens was met de excessen waartoe de Romantiek had geleid. Gautier ontwikkelde zich vervolgens als theoreticus van de Parnassebeweging en verdedigde de "L'art pour l'art"-doctrine.

Hij schreef zowel proza als poëzie, maar is nu het best bekend door zijn gedichten. In 1835 verscheen Gautiers roman Mademoiselle de Maupin, dat een schandaal veroorzaakte, onder andere door een vrij provocerend voorwoord, waarin Gautier verklaarde dat alles was toegestaan, zolang de kunst maar gediend was. Men kan in dit voorwoord een begin van de l’art-pour-l’art-doctrine ontwaren. Niet veel later startte Gautier een journalistieke loopbaan, onder andere ook om financiële redenen.
Naast zijn journalistieke werk bleef Gautier ook verder werken aan zijn poëzie. In 1852 verscheen de eerste versie van Gautiers dichtbundel Emaux et Camées, die tot aan zijn dood zou worden aangevuld met nieuwe gedichten. Dit werk was van groot belang, omdat het Gautiers esthetische ideeën en zijn zoektocht naar perfectie illustreerden. Het was het resultaat van Gautiers experimenten met wat de gebroeders Goncourt zijn "écriture artiste" noemden. Het werk kan worden beschouwd als een van de basiswerken van de l’art pour l’art-doctrine en de Parnassebeweging.

Gautier schreef ook verschillende fantastische verhalen. Andere domeinen waarin Gautier schreef, waren het theater, het ballet (zoals de libretto’s voor Gisèle (1841) en L’Anneau de Sacountâla (1858), kritieken (kunst- en toneelkritiek), reisverhalen en essays.

Uit Wikipedia

Bekijk alle citaten van Théophile Gautier

Trefwoorden in deze citaten:

Vergelijkbare auteurs