Citaten van Joyce Carol Oates met dood

Over Joyce Carol Oates

Joyce Carol Oates (Lockport (New York), 16 juni 1938) is een Amerikaans schrijfster van romans, novellen, verhalen, poëzie, essays en kinderboeken. Oates schrijft ook wel onder de pseudoniemen Rosamond Smith en Lauren Kelly.

Oates begon reeds als kind intensief te schrijven en kreeg in 1959 haar eerste erkenning met het verhaal, In the old world. Sindsdien publiceerde ze een omvangrijk oeuvre aan romans, novellen, verhalen, poëzie, essays en kinderboeken, van ongelijke kwaliteit. Met name haar vroege romans lijken vaak op dwangmatige therapeutische geschriften en vaak worden ze daarmee enigszins wijdlopig. Niettemin onthult ze op haar sterke momenten wezenlijke aspecten van haar mens-zijn doorheen de Amerikaanse cultus van oppervlakkigheid, onder meer in realistische, vaak horrorachtige geweldsbeschrijvingen, die ook gezien kunnen worden als een 'overcompensatie van haar fragiele figuur'. Een ander belangrijk thema in haar werk is de gecompliceerde verdeling van de macht in Amerika, met haar gesloten juridische en medische bolwerken.
Bekende werken van Oates zijn Them (1969, bekroond met de National Book Award), dat zich afspeelt in een getto in Detroit, het literair hoog aangeslagen Childworld (1976) en de fantastische roman Bellefleur (1980). Haar roman We Were the Mulvaneys (1996), over de desintegratie van een “perfecte” Amerikaanse familie na een verkrachting van de dochter, werd in 2001 een bestseller nadat het was geprezen in Oprah's Book Club.
Blonde (2000) is een biografische roman over Marilyn Monroe.

Oates wordt het meest geprezen om haar proza. Haar toneelwerken en poëzie werden door de kritiek over het algemeen minder goed ontvangen. Haar werk werd meermaals onderscheiden, diverse van haar boeken werden ook verfilmd. Meerdere van haar werken werden in het Nederlands vertaald.

Bron Wikipedia