Citaten uit Serena: gedichten van Marie Boddaert

Citaten 1 t/m 4 van 4.

• Door den heel stillen nacht ben ik gekomen:
  De vlakte één zalig rusten, één zoet droomen.
  Strak, hooggericht, de zilveren takken zwaar
  Van dauwgedrup stonden de boomen daar
  Stiller dan al wat neêrlei, stilst van al -
  Als had de Nacht hen bij zijn zachten val
  Verrast midden in d'arbeid.
  Manestroomen
  Teerzacht... en altijd meer... en overal,
  Totdat de omblauwde ruimte leek een hal
  Voor hooge goden, die wel wilden dalen
  Op die sneeuwrustig witte manestralen.
  
  Een ommegang van glans, van teedren vrede.
  - De blank verreinde stilte in gebede...

  Serena: gedichten (1898) Stille nacht

  ― Marie Boddaert
  - +

   0
• Geklommen was de maan naar boven,
  Had wolken stil uiteengeschoven,
  sneeuwengrot leek zij te turen,
  En zilversneeuw in ‘t rond te sturen.

  Serena: gedichten (1898) Maanlicht

  ― Marie Boddaert
  - +

   0
• Liefde kwam tot mij zoo zacht
  Als lentegeuren in lentenacht.
  'k Voelde haar bloeien langs mij gaan
  En alles in mij is bloeien gegaan.
  Alles in mij werd morgenblank:
  Vogeltjes floten hunnen dank;
  Over de stille bosschen ging
  Windevleugel-ritseling,
  En mijn hart dien morgen kweelde
  Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.

  Serena: gedichten (1898) Liefde

  ― Marie Boddaert
  - +

   0
• Mijn ziel is in mij als een kind
  Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
  Van vleugels verloren, die hij, de moede,
  Wel eenmaal wedervindt.

  Serena: gedichten (1898) Mijn ziel is in mij

  ― Marie Boddaert
  - +

   0