Citaten van Simon Vestdijk met mensen

Simon Vestdijk

Simon Vestdijk

Nederlands schrijver

Leefde van: 1898 - 1971

Categorie: Schrijvers (Nederlands) | Schrijvers (Hedendaags) Land: FlagNederland

Geboren: 17 oktober 1898 Gestorven: 23 maart 1971

Over Simon Vestdijk

Vestdijk, de zoon en enig kind van Simon Vestdijk en Anne (Anna Margaretha Clazina) Mulder, groeide op in Harlingen, dat in een aantal van zijn boeken terugkomt als Lahringen. Simon Vestdijk ging in Harlingen naar de lagere school en de driejarige HBS, waar zijn vader, een strenge man, gymnastiekleraar was. Daarna ging hij naar de Rijks-HBS te Leeuwarden. Vestdijk was een goede leerling, maar vond weinig aansluiting bij leeftijdgenoten. Vanaf zijn zeventiende had hij regelmatig last van depressies. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden bepaalde later de thematiek van de Anton Wachter-romancyclus. Vestdijk studeerde van 1917 tot 1927 geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij lid was van de studentenvereniging Unitas. In 1932 gaf hij zijn artsenpraktijk op en wijdde hij zich geheel aan de literatuur. In dat jaar verscheen zijn debuutbundel Verzen. Vestdijks eerste roman Kind tussen vier vrouwen werd door twee uitgevers geweigerd. Het zou te dik (800 bladzijden) en te duur (tien gulden) worden. In 1939 vestigde Vestdijk zich voorgoed in Doorn. Vestdijk woonde meer dan dertig jaar samen met Ans Koster, die in 1965 overleed. In die periode had hij van 1946 tot in de vroege jaren vijftig een relatie met Henriëtte van Eyk, met wie hij de briefroman Avontuur met Titia schreef. In 1965 trouwde hij met Mieke (Adriana Catharina Maria) van der Hoeven. Het paar kreeg een zoon en een dochter. In 1968 werd Vestdijk ziek (ziekte van Parkinson/ziekte van Kahler). Hij overleed op 23 maart 1971 op 72-jarige leeftijd in het Academisch Ziekenhuis te Utrecht. Simon Vestdijk werd begraven op begraafplaats Nieuw Eykenduynen, Kamperfoeliestraat in Den Haag (graf 2-4654). Adriaan Morriën beschrijft in 'Lasterpraat' (1975) de begrafenis van Vestdijk.

Bron Wikipedia

  • Ik schrijf zo snel omdat ik benieuwd ben naar de afloop.
  • De mens hoeft zijn egoïsme niet af te leggen om goed te zijn, - hij hoeft er alleen maar een andere vorm aan te geven. Door zich in zijn medemens te verplaatsen, zich één met hem te voelen, veredelt hij zijn zelfzucht, - door zijn 'zelf' uit te breiden en meer omvattend te maken.
  • Hoe ouder de mens wordt, des te meer wordt zijn verleden van werkelijke gebeurlijkheden geschaduwd door een verleden van gemiste of althans niet benutte kansen.
  • Lachen is beweging, - de meeste mensen missen de innerlijke vrijheid, de royaliteit en de durf om te lachen, waar dit niet duidelijk voorgeschreven is.
  • De kunstenaar ondergaat niet de droom, maar schept hem. In plaats van stroomafwaarts met de droom te leven zoals de dromende doorsneemens doet, zoekt hij het brongebied op, waaruit droom en kunst beide gespijzigd worden.
  • Of ik nooit moe word van het schrijven? Nee, ik kan er toch bij blijven zitten.
  • Dank zij de angst leren wij onszelf kennen.
  • Het was heel stil in het park. De meizon warmde het mos, de pijnbomen geurden, en het gekabbel van het beekje onderstreepte de stilte met een golflijn van geluid.
  • Een goed huwelijk is van een prettiger heidense zinnelijkheid doortrokken dan de sombere en schichtige affaires der verleiders.
  • Het is heel goed mogelijk, dat ziekte niet zozeer een stoornis is als wel een overdrijving van normale levensprocessen, die het organisme de gelegenheid bieden zich in deze processen te oefenen.
  • Breng veel mensen op een beperkte ruimte samen, en op straffe van ondergang zijn zij op redelijkheid aangewezen.
  • Men meent wel eens, dat een zondaar iemand is met een zwakke wil. Veeleer is hij iemand die zijn leven al te zeer inricht naar de technische kunstgrepen van het `nooit' en `niet meer'. De weg naar de hel is niet met goede voornemens geplaveid, maar met grammaticaal geordende onzin.
  • Wonderlijk, irrationeel en paradoxaal namelijk is het gehele leven, op ieder moment, en in al zijn manifestaties.
  • Dat de geschiedenis zich herhaalt, is vooral daarom zo leerzaam, omdat zij zich nooit op dezelfde wijze herhaalt. Men kan dus even goed beweren, dat de geschiedenis altijd weer nieuw is.
  • Hoe dieper de gevoelens, hoe moeilijker te uiten.
  • De mens is nu eenmaal een irrationeel wezen; bijgevolg is het alleen maar... rationeel hem ook als zodanig te behandelen.
  • Het onbewuste zieleleven van de mens is zo koppig als een muilezel.
  • Kleur ontstaat waar de duisternis overheerst en het licht zich in wanhoop blijft verzetten.
  • De metafysische leugen is de enige leugen, die niet weerlegd kan worden.
  • De inspiratie is aangewezen op de constructie en omgekeerd.
+17

Citaten 1 t/m 4 van 4.

  • Lachen is beweging, - de meeste mensen missen de innerlijke vrijheid, de royaliteit en de durf om te lachen, waar dit niet duidelijk voorgeschreven is.
    Essays in duodecimo (1952)
    ― Simon Vestdijk
    - +
    +9
  • Mensen die op inspiratie wachten zijn de grootste stakkers die er zijn.
    ― Simon Vestdijk
    - +
    +4
  • Breng veel mensen op een beperkte ruimte samen, en op straffe van ondergang zijn zij op redelijkheid aangewezen.
    De leugen is onze moeder (1965)
    ― Simon Vestdijk
    - +
    +1
  • Evenals de moralist zegt de polemist gewoonlijk niet wat de mensen moeten doen, hij zegt wat de mensen moeten laten. Hij zuivert.
    Zuiverende kroniek
    ― Simon Vestdijk
    - +
     0
De beste Simon Vestdijk met mensen citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net.

Populaire trefwoorden

Populaire auteurs

Vraag en antwoord

Wat zijn beroemde boeken van Simon Vestdijk?

Een aantal beroemde boeken van Simon Vestdijk zijn "Essays in duodecimo", "De leugen is onze moeder" en "Het wezen van de angst".

Wanneer leefde Simon Vestdijk?

Simon Vestdijk is geboren in 1898 en gestorven in het jaar 1971.