Anton van Duinkerken
Nederlands dichter, journalist en literatuurhistoricus (ps. van Willem Asselbergs)
Leefde van: 1903 - 1968
Categorie: Geschiedenis en sociologen | Media | Dichters (Nederlands) | Dichters (Hedendaags) Land: Nederland
Geboren: 2 januari 1903 Gestorven: 27 juli 1968
Over Anton van Duinkerken
Wilhelmus Johannes Maria Antonius (Willem) Asselbergs, beter bekend onder zijn pseudoniem Anton van Duinkerken (Bergen op Zoom, 2 januari 1903 – Nijmegen, 27 juli 1968) was een Nederlands dichter, essayist, hoogleraar, redenaar en literatuurhistoricus.
Brabander van inborst en Bourgondiër van levensstijl had hij eerst voor priester gestudeerd. Tijdens deze studie begon hij met schrijven, maar kennelijk beviel dit de rector van het seminarie niet want hij kreeg een schrijfverbod opgelegd. Omdat schrijven voor hem wezenlijk belangrijk was raakte hij in een crisis. Vlak voor de priesterwijding verliet hij toen gebroken het seminarie. Vervolgens verhuisde van Duinkerken in 1929 naar Amsterdam; in de jaren dertig en veertig was hij redacteur van het katholieke dagblad De Tijd. Hij werd tevens de aanvoerder van de katholieke jongeren die zich verenigd hadden rond het letterkundig tijdschrift De Gemeenschap.
Van Duinkerken werd in die tijd ook bekend door zijn pennenstrijd met Menno ter Braak over geloof en rede, alsmede door zijn radicale afwijzing van het nationaalsocialisme ('Ballade van den katholiek').
Evenals Simon Vestdijk en een aantal andere vooraanstaande Nederlanders die door de Duitse bezetter wegens hun invloed als gevaarlijk werden beschouwd, was hij gegijzeld in het kamp Sint-Michielsgestel. Hij verbleef er in 1942 bijna acht maanden.
Vanaf 1952 tot aan zijn dood was hij hoogleraar Nederlandse Letterkunde aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. In 1960 ontving hij de Constantijn Huygensprijs en zes jaar later de P.C. Hooft-prijs.
Bron Wikipedia
Citaten 1 t/m 10 van 11.
-
Er is geen plaats op de wereld waar niet de dwaasheid regeert, want overal heerst de begeerte.
― Anton van Duinkerken -
De wisselvalligheid van het geluk wordt alleen overwonnen door de standvastigheid van het gemoed.
― Anton van Duinkerken -
Wie zijn schaamte overwint, behaalt een grote zelfoverwinning.
― Anton van Duinkerken -
Beschaving is datgene wat men overhoudt na alles vergeten te hebben wat men heeft geleerd.
― Anton van Duinkerken -
Waarheid en vrijheid komen nergens dichter bij elkaar dan op het kruispunt liefde.
― Anton van Duinkerken -
De meest betekende mensen zijn diegene over wie de schandelijkste geruchten de ronde doen, want zij houden het meest de zwervende gedachten van hun vijanden bezig.
― Anton van Duinkerken -
Het wezen der dingen is vlucht, het wezen der ziel is verdriet.
― Anton van Duinkerken -
Alle lyrische dichtkunst is mooie leugentaal.
― Anton van Duinkerken -
De mens heeft zich altijd vrolijk gemaakt over de mens, die hij immers kent als zichzelf en tevens als zijn bitterste vijand.
― Anton van Duinkerken -
Iedere dichtertaal is op een gegeven ogenblik modern, daarna oudmodisch, vervolgens pas klassiek.
― Anton van Duinkerken
Trefwoorden in deze citaten:
Vergelijkbare auteurs
-
C. Buddingh'
Nederlands dichter en letterkundige 131 -
Joost van den Vondel
Nederlands dichter 110 -
Bergman
Nederlands dichter (ps. van Aart Kok) 52 -
Jacob Cats
Nederlands dichter, jurist en politicus 32 -
Willem Cornelis Capel
Nederlands dichter en schrijver 27 -
Dr. Eliza Laurillard
Nederlands dichter en predikant 26 -
Koos J. Versteeg
Nederlands dichter 20 -
Boudewijn Büch
Nederlands dichter, schrijver en televisiepresentator 20