Citaten van Jan Vercammen

Jan Vercammen

Jan Vercammen

Vlaams schrijver

Leefde van: 1906 - 1984

Categorie: Schrijvers (Belgisch) | Schrijvers (Hedendaags) Land: FlagBelgië

Geboren: 7 november 1906 Gestorven: 5 augustus 1984

Citaten 31 t/m 40 van 43.

  • Vrouwen bedriegen zichzelf vaker dan ze ooit mannen kunnen bedriegen.
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • Vrouwen schijnen rechtzinniger als ze liegen dan wanneer ze de waarheid zeggen.
    Bron: Bij wijze van zeggen: aforismen, paradoksen, beweringen
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • Wanneer men over vrouwen spreekt, overdrijft men altijd.
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • Wie slechts aan zichzelf denkt, denkt aan niet veel.
    Bron: Bij wijze van zeggen: aforismen, paradoksen, beweringen
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • Wil je dat een vrouw naar je luistert, spreek over haar.
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • Zij beschouwde het als een eer, de macht te bezitten om onteerd te worden.
    Jan Vercammen
    - +
    +1
  • De vrouw kent wonderlijk goed het beste middel om een man achter zich aan te krijgen, namelijk: op de vlucht te slaan.
    Jan Vercammen
    - +
     0
  • Een wolk bergt een woord in haar schoot maar ze baart het zelden of nooit.
    Jan Vercammen
    - +
     0
  • Er zijn afwezigheden die veel erger zijn dan die van de doden.
    Jan Vercammen
    - +
     0
  • Gelijk hebben is voor een vrouw niet helemaal ongelijk hebben.
    Jan Vercammen
    - +
     0
De beste Jan Vercammen citaten, wijsheden, quotes en uitspraken vindt u nu al ruim 20 jaar op citaten.net. (pagina 4)

Over Jan Vercammen

Jan Vercammen (Temse, 7 november 1906 - Brugge, 5 augustus 1984) was een Vlaams dichter en jeugdauteur.

Vercammen studeerde aan de normaalschool te Alsemberg. Van 1925 tot 1940 was hij onderwijzer in Hamme, intussen promoveerde hij tot doctor in de pedagogische wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Gent. Aansluitend werd hij inspecteur in het lager onderwijs, later hoofdinspecteur.

Jan Vercammens dichtdebuut was de bundel "Eksode", uit 1929.
Vanaf zijn "De parelvisscher" uit 1946 wordt zijn werk religieus-humanistisch genoemd, met de liefde en de dood als belangrijke thema's, daarvoor had zijn poëzie eerder een katholiek karakter.

Bron Wikipedia