Bestel Jean Cocteau boeken bij bol.com:
Citaten 1 t/m 10 van 45.
-
Naarmate ik ouder word, raak ik er steeds meer van overtuigd dat het enige dat echt blijvend is, onze dromen zijn.
Origineel:Plus je vieillis, plus je vois que ce qui ne s'évanouit pas, ce sont les rêves.
Bron: Gezegd aan Mevr. A. Maurois― Jean Cocteau -
De uiterste grens van wijsheid wordt door het publiek dwaasheid genoemd.
Origineel:L'extrême limite de la sagesse, voilà ce que le public baptise folie.
Bron: Le rappel à l'ordre (1926)― Jean Cocteau -
De jeugd is een eigenschap die men zich pas op middelbare leeftijd eigen kan maken.
Origineel:La jeunesse est une acquisition de l'âge mûr.
Bron: L'insolence― Jean Cocteau -
Vriendschap is een verborgen liefde.
Origineel:L'amitié est un amour qui se cache.
Bron: La difficulté d'être (1947)― Jean Cocteau -
De virtuoos dient niet de muziek, hij bedient er zich van.
Origineel:Le virtuose ne sert pas la musique, il s'en sert.
Bron: Portraits-souvenir (1935)― Jean Cocteau -
Cultiveer wat men u verwijt, want dat is uw eigenheid.
Origineel:Ce que le public te reproche, cultive-le, c'est toi-même.
Bron: La Fin du Potomac (1939)― Jean Cocteau -
Veel verrassende modes in kleding zijn ontstaan doordat een aanzienlijke man of vrouw een of ander gebrek had te verbergen.
Origineel:Beaucoup de modes surprenantes du costume, sont venues de ce qu'un homme ou une femme illustres cachaient quelque infirmité.
Bron: toegeschreven― Jean Cocteau -
De jeugd weet wat ze niet wil alvorens te weten wat ze wil.
Origineel:La jeunesse sait ce qu'elle ne veut pas avant de savoir ce qu'elle veut.
Bron: La difficulté d'être― Jean Cocteau -
De loop van een rivier wordt bijna altijd afgekeurd door de bron.
Origineel:La source désapprouve presque toujours l’itinéraire du fleuve.
Bron: Le rappel à l'ordre― Jean Cocteau -
De mysterie heeft zijn eigen mysteries. Er zijn goden boven goden. Wij hebben de onze, zij hebben die van hen. Dat is wat bekend staat als oneindigheid.
Origineel:Le mystère a ses mystères. Les Dieux possèdent leurs dieux. Nous avons les nôtres, ils ont les leurs. C'est ce qui s'appelle l'infini.
Bron: La machine infernale act.III― Jean Cocteau