Over Lucanus
Marcus Annaeus Lucanus (Córdoba, 3 november 39 – Rome, 30 april 65) was een Romeins episch dichter ten tijde van keizer Nero.
In het jaar 60 ontving de jonge Lucanus een eervolle eerste prijs voor een loflied op Nero bij de Neroniana, een dichtwedstrijd die de keizer had ingesteld. Spoedig daarna viel hij echter in ongenade, en werd hij door Nero verstoten, mogelijk uit afgunst om zijn dichterlijk talent. Als reactie daarop sloot Lucanus zich aan bij de revolutionaire beweging van Calpurnius Piso. Toen zijn betrokkenheid bij deze samenzwering uitlekte, werd Lucanus door Nero gedwongen zelfmoord te plegen.
Lucanus' belangrijkste werk was een episch gedicht, de 'Bellum Civile' in 10 boeken, ook wel Pharsalia (Gebeurtenissen rond Pharsalus) genoemd, waarin de burgeroorlog tussen Julius Caesar en Gnaeus Pompeius wordt verhaald.
Bron Wikipedia
Boeken van Lucanus
Citaten 1 t/m 10 van 16.
-
Wie braaf wil blijven moet het hof verlaten.
Origineel:Exeat aula, qui vult esse pius.
― Lucanus -
Volharding verheugt zich in moeilijkheden.
9, 403― Lucanus -
De tijd verlangt een leider.
― Lucanus -
Leer met hoe weinig men kan leven hier op aarde.
― Lucanus -
Wie voorspoed heeft weet nooit of hij om zichzelf bemind wordt.
7, 727― Lucanus -
Zelfs de dood gaat soms voor een moedig man op de vlucht.
― Lucanus -
Een slecht geweten is een zware straf.
7, 784― Lucanus -
Groot en heilig werk der dichters! Gij ontrukt alles aan de greep van het lot en geeft aan stervelingen de onsterfelijkheid.
Origineel:O sater, et magnus vatum labor! Omnia fato I eripis, et populis dons mortalibus aevum.
― Lucanus -
Maat houden, aan zijn doel vasthouden, de natuur volgen.
Origineel:Servare modum, finemque tenere, naturamque sequi.
― Lucanus -
Menende niets gedaan te hebben, zolang er nog iets te doen bleef.
Origineel:Nil aetum eredeus dam quid superesset agendum.
― Lucanus