Joseph Joubert

Frans schrijver

Leefde van: 1754-1824

Categorie: Schrijvers (Hedendaags)

Citaten: Joseph Joubert

Citaten 1 t/m 10 van 159.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +14

  Kinderen hebben meer behoefte aan voorbeelden dan aan kritiek.

  Origineel: Les enfants ont plus besoin de modèles que de critiques.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +7

  Beleefdheid is de bloem der menselijkheid. Wie niet beleefd genoeg is, is niet menselijk genoeg.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +7

  Men moet alleen die vrouw tot echtgenote kiezen, die men tot vriend zou kiezen indien zij een man was.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +7

  Tederheid is de rust der passie.

  Origineel: La tendresse est le repos de la passion.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +5

  Fantasie is het oog van de ziel.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +4

  Een mens die geen enkel gebrek vertoont is een dwaas of een huichelaar voor wie men op zijn hoede moet zijn.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +4

  Zij die nooit een mening terugnemen, beminnen zichzelf meer dan de waarheid.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +3

  De schoonste moed is de moed, gelukkig te durven zijn.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +3

  Het grote bezwaar van nieuwe boeken is, dat ze ons beletten de oude te lezen.

• Joseph Joubert

  

  - +

  +3

  Men moet de deugd beoefenen, zelfs al bezit men haar niet, dat wil zeggen door zijn wil en tegen zijn neigingen in. De gewoonte maakt, dat het ten slotte geen opoffering meer is; het wordt smaak, instinct, gewoonte.

  Origineel: Il faut exercer la vertu, même quand an ne l'a pas, c'estàdire l'exercer par sa volonté et contre son inclination. L'habitude fait qu'à la fin elle n'est plus sacrifice; elle devient goût, instinct, mmurs.

Over Joseph Joubert

Joseph Joubert werd op veertienjarige leeftijd, na zijn studies in zijn geboortestad te hebben vervolledigd, naar Toulouse gestuurd om rechten te studeren, maar al na een paar maanden sloot hij zich aan bij de Doctrinaires, een orde die het lesgeven tot doel had, waar Joubert werd opgedragen de lagere klassen te onderwijzen. Hij verliet deze orde in 1778 en ging naar Parijs, waar hij in het gezelschap vertoefde van enkele grote literaire namen van die tijd: Jean-François Marmontel, Denis Diderot (van wie hij de secretaris was) en d'Alembert.

De Franse Revolutie opende echter Jouberts ogen en maakten hem tot een fervent tegenstander van de doctrines van de 18e eeuw. In het laatste decennium van de 18e eeuw leefde hij afwisselend in Parijs en in zijn geboortestad. Van 1790 tot en met 1792 was hij vrederechter van het kanton Montignac. In 1793 huwde hij met Mlle Moreau.

Joubert schreef eigenlijk zeer weinig en heeft tijdens zijn leven nooit een werk uitgegeven. Het enige wat hij deed was zijn gedachten voor zichzelf neerpennen. Jouberts aantekeningen waren reflecties over uiteenlopende zaken (de natuur van het menselijk wezen, literatuur, ... ) en waren vaak geschreven in een aforistische stijl. Deze aantekeningen wekten de interesse van Chateaubriand, die na Jouberts dood een kleine selectie in omloop bracht onder de titel Recueil des Pensées de M. Joubert (Parijs, 1838). Dit werk werd in meer uitgebreide vorm opnieuw uitgegeven in 1842 onder de titel Pensées, Essais, Maximes et Correspondance de J. Joubert door Paul de Raynal, een neef van de auteur.

Uit Wikipedia