Citaten van Thomas van Aquino

Thomas van Aquino

Italiaans filosoof en theoloog

Leefde van: 1225-1274

Categorie: Theologen en geestelijken | Filosofen | Italië

Citaten 1 t/m 10 van 24.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +62
  De dingen waarvan we houden, vertellen ons wie we zijn.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +57
  De neiging om in anderen het goede te zien getuigt van een goed hart.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +26
  Er is niets op deze aarde dat meer gewaardeerd wordt dan ware vriendschap.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +23
  Alles wat tegen het geweten ingaat, is een zonde.
  Origineel: Opus omne quod non est ex fide, peccatum est.
  Bron: Super Epistolam B. Pauli ad Romanos lectura 14, I 3. Voor de volledige tekst zie: www.corpusthomisticum.org

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +18
  Verwondering is het verlangen naar kennis.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +16
  Als het hoogste doel van een kapitein zou zijn, zijn schip te behouden, zou hij het voor altijd in de haven houden.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +15
  De vriendschap is de bron van de grootste genoegens.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +12
  Er zijn drie zaken nodig voor de redding van de mens: weten wat hij moet geloven, weten wat hij moet verlangen, weten wat hij moet doen.
  Origineel: Tria sunt homini necessaria ad salutem: scilicet scientia credendorum, scientia desiderandorum, et scientia operandorum.
  Bron: Collationes in decem praeceptis (1273) prooemium

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +9
  De liefde neemt op waar de kennis weg gaat.

• Thomas van Aquino

  

  - +

  +9
  De mens is een spiritueel wezen, dat om werkelijk spiritueel te kunnen zijn, een lichaam nodig heeft.

Over Thomas van Aquino

Thomas van Aquino werd geboren in het kasteel Roccasecca. Hij was een lid van een vooraanstaande familie die wilde dat Thomas na zijn jeugd intrede deed bij de benedictijnen. Hij trad echter in 1244 toe tot een andere kloosterorde, de dominicanen. Zijn familie was hier zo boos over, dat zijn broers hem ontvoerden en hem op het kasteel gevangen hielden. In 1246 werd hij naar Parijs gestuurd waar hij leerling werd van de Duitse filosoof Albertus Magnus, die hij naar Keulen volgde. In 1252 begon Thomas zelf met lesgeven in de bijbelleer. Dit deed hij in het klooster Saint Jacques in Parijs. In deze tijd schreef hij ook enkele belangrijke commentaren op een aantal boeken van het Oude en Nieuwe Testament. Op bevel van paus Alexander IV kreeg hij in 1257, tegelijkertijd met de theoloog Bonaventura, de academische graad van magister verleend door de universiteit van Parijs. Thomas ontwierp een rationeel systeem waar alles in paste en waarbij hij logisch en deductief te werk ging. Zijn werk geeft onder meer een beeld van de middeleeuwse kosmologie, met haar bekende elementen: de zeven sferen en zeven planeten, twee of drie hemelen (waarbij het aantal hemelsferen op negen of tien komt), de vier elementen (aarde, water, lucht en vuur), de cirkelvormige beweging van de hemellichamen (die wijst op hun volmaaktheid), de tegenstrijdige beweging van de dingen op de (onvolmaakte) aarde (aarde en water van boven naar beneden, vuur en lucht van beneden naar boven).

Uit Wikipedia

Citaten.NET