-
De meeste stervelingen komen nooit hun werkelijk lot te weten; we worden er simpelweg door overrompeld. Tegen de tijd dat we ons hoofd optillen en toekijken hoe het zich verwijdert, is het al te laat en moeten we de rest van de weg door de greppel afleggen die dromers de volwassenheid noemen. De hoop is niet meer dan het geloof dat het moment nog niet gekomen is, dat het ons nog lukt ons werkelijke lot te zien wanneer het dichterbij komt, en dat we aan boord kunnen springen voor de kans onszelf te worden voor eeuwig vervluchtigt en het lot ons ertoe veroordeelt leeg te leven, verlangend naar wat moest zijn en nooit was.
Origineel:La mayoría de los mortales nunca llegamos a conocer nuestro verdadero destino; simplemente somos atropellados por él. Para cuando levantamos la cabeza y lo vemos alejarse por la carretera ya es tarde, y el resto del camino lo tenemos que hacer por la cuneta de aquello que los soñadores llaman la madurez. La esperanza no es más que la fe de que ese momento no haya llegado todavía, de que acertemos a ver nuestro verdadero destino cuando se acerque y podamos saltar a bordo antes de que la oportunidad de ser nosotros mismos se desvanezca para siempre y nos condene a vivir de vacío, añorando lo que debió ser y nunca fue.
Bron: Labyrint der geesten (2016) De stad der spiegels, 26+2
Laden...
Bekijk alle citaten van Carlos Ruiz Zafon
Trefwoorden in deze citaten:
Vergelijkbare auteurs
-
Carlos Ruiz Zafon
Spaans schrijver 66 -
Miguel de Cervantes Saavedra
Spaans schrijver en dichter 38 -
Jacinto Benavente
Spaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1922) 16 -
Jose Ortega y Gasset
Spaans schrijver en filosoof 11 -
Antonio Machado
Spaans schrijver en dichter 6 -
Fernando de Rojas
Spaans schrijver 5 -
Javier Cercas
Spaans schrijver en literatuurprofessor 5 -
Javier Marías
Spaans schrijver, vertaler en uitgever 4
De meeste stervelingen komen nooit hun werkelijk lot te weten; we worden er simpelweg door overrompeld. Tegen de tijd dat we ons hoofd optillen en toekijken hoe het zich verwijdert, is het al te laat en moeten we de rest van de weg door de greppel afleggen die dromers de volwassenheid noemen. De hoop is niet meer dan het geloof dat het moment nog niet gekomen is, dat het ons nog lukt ons werkelijke lot te zien wanneer het dichterbij komt, en dat we aan boord kunnen springen voor de kans onszelf te worden voor eeuwig vervluchtigt en het lot ons ertoe veroordeelt leeg te leven, verlangend naar wat moest zijn en nooit was. van : Carlos Ruiz Zafon